بیخوابی بستر بیقراران است. میان ملحفهها غلت میزنی، پاهایت را بیرون میکشی، ساعت را برمیگردانی و به خود زحمت روشن کردن لامپ را نمیدهی زیرا همیشه، در تاریکی، مشکلاتت را واضحتر میبینی.
کسانی که دوست میداریم، موقع خواب به دیدنمان میآیند ولی آنهایی که ما را عذاب میدهند، تقریباً همیشه موقع بیداری به سراغمان میآیند. و در آن شبهای بیخوابی، همه ظاهر میشوند.