گفت: سخت ترین حالی که مرا پیش آید آن بود که جایی برسم که مرا بشناسند؛ که درآمدندی خلق، و مرا بشناختندی، و مرا مشغول کردندی.  آن‌گاه مرا از آن جا باید گریخت. ندانم که کدام صعب‌تر است: به وقت ناشناختن  دل کشیدن، یا به وقت شناختن از عز گریختن؟ 

گفت: دورِ دور مَرو که مهجور گردی، و نزدیکِ نزدیک میا که رنجور گردی...

#تذکرة_الاولیاء

#عطار_ نیشابوری

پ‌ن: این جملات سومین‌بار است که در این کانال منتشر می‌شود، چرا که مادام نیازمند یادآوری همین‌ها هستیم که عطار نیشابوری در تذکرة‌الاولیا گفته است.