زاده ۱۳ بهمن ۱۲۸۳ درگذشت ۲۸ بهمن ۱۳۷۵

نویسنده‌ی واقع‌گرا، روزنامه‌نگار نوگرا و استاد زبان فارسی ایرانی بود.

بزرگ علوی در سال ۱۳۲۳ خورشیدی سردبیر مجله‌ی ادبی «پیام نو» شد و در کنار «صادق هدایت» و «مجتبی مینوی» به انجام فعالیت‌های ادبی می‌پرداخت. 

نخستین مجموعه داستان خود را در سال ۱۳۱۳ با عنوان «چمدان» منتشر کرد که تاثیرپذیری‌اش از صادق هدایت و روان‌کاوی زیگموند فروید در آن آشکار است.

بزرگ‌ علوی در طول زندگی کتاب‌های فراوانی نوشت که شاهکار ایشان، «چشمهایش» بود که با الهام از زندگی محمدغفاری معروف به کمال‌الملک، نقاش معروف اواخر دوره‌ی قاجار و دوره‌ی رضاخان پهلوی است.

وی یکی از برجسته‌ترین نویسندگان معاصر به ویژه در زمینه داستان‌های کوتاه است که آثاری واقع‌گرایانه را نسبت به مسائل اجتماعی به رشته تحریر درآورده است. زبان بزرگ علوی ساده و بی‌پیرایه است.

از بزرگ علوی کتاب‌های «ورق پاره‌های زندان»، «۵۳ نفر»، «سالاریها»، «گیله مرد»، «چشمهایش»، «چمدان»، «میرزا» «روایت» در کتابفروشی آموت موجود هست.