ايليا آريايي‌نژاد: (روزنامه ایران) يوسف عليخاني برنده نخستين دوره از جايزه ادبي جلال آل احمد و از نويسندگان ژانر «رئاليسم بومي ايران» باز روايتي ديگر از ادبيات روستايي و بومي ارائه كرده است. عليخاني عمدتاً در آثار خود با سبكي كه بي‌شباهت به نثر جلال آل‌احمد نيست، تركيبي از ادبيات ساده و بي‌رياي مردم روستا را با زباني سمبليك و نمادين و دستمايه‌هاي استعاره و جوهره زبان بومي محيط درهم مي‌تند و با لحني روايتي و گزارشي به رشته تحرير درمي‌آورد.
وي كه با كتاب اژدهاكشان برنده جايزه ادبي جلال آل‌احمد و شاهد چهارمين چاپ اثر ياد شده بود، طي 2 سال تنها به مطالعه و پژوهش در ادب روستايي و سفر به برخي از مناطق باستاني و كهن از جمله الموت و ديلمستان پرداخت؛ شايد ماحصل اين دو سال مطالعه و پژوهش همان داستان‌هاي جديدي است كه در كتاب عروس بيد آورده است؛ «پناه بر خدا»، «جان قربان»، «بيل سر آقا»، «پير بي‌بي» و... در زمره جديدترين نوشته اين نويسنده است كه با نثري ساده، روان و در عين حال پر از استعاره و نمادهاي خاص روستاهاي كشورمان به رشته تحرير درآمده‌اند؛ به گفته اين نويسنده در اثر جديدش بيشتر از مباحث اقليم‌شناسي و جغرافيايي بحث «قصه‌گويي» و دغدغه قصه مطرح شده است. وي در گفت‌وگويي با خبرنگار ما وفاداري به شاخصه‌هاي روستايي خاص، گويش ديلمي و جغرافياي منطقه خاص روستايي را از دغدغه‌هاي اصلي خود در داستان‌هاي جديدش خواند.
