نقدها

دال شناور مرگ و دال غایب زندگی 
یک تحلیل از پویایی گفتمانی در تاریخ معاصر ایران 
علیرضا حسن‌زاده 
 انسان‌شناس

در تاریخ معاصر، مفهوم «کشتن» به‌مثابه پسوندی خلاقانه در ادبیات و هنر ایران ظاهر شده است. آثاری چون سگ‌کشی (بهرام بیضایی)، بیوه‌کشی (یوسف علیخانی)، پری‌کشی (علیرضا حسن‌زاده)، و حتی مفاهیمی چون «زن‌کشی» و ... نشان می‌دهند که واژه‌ی «کشتن» به یک دال شناور بدل شده است. دالی که در موقعیت‌های متنوع، بر ابژه‌های گوناگون و معانی متفاوتی دلالت دارد.

آیا می‌خواهید شادتر باشید؟ نویسنده آمریکایی گریچن رابین ممکن است نکاتی داشته باشد که به آن نیاز دارید. او بیش از یک دهه در زمینه شادی تحقیق کرده و یافته‌های خود را در چندین کتاب به اشتراک گذاشته است، از جمله پرفروش‌ترین آن‌ها یعنی «پروژه شادی». این کتاب نگرش‌های مربوط به شادی را بررسی کرده و دوازده قانون را برای دنبال کردن پیشنهاد می‌دهد، مانند «در بازی کردن جدی باشید» تا سطح شادی شما را بهبود دهد. در این مقاله، ما «پروژه شادی» را خلاصه می‌کنیم و بررسی می‌کنیم که آیا این کتاب ارزش وقت گذاشتن دارد یا نه.

ماود خانم مسنی است که  سال‌های پایانی عمر خود را در خانه‌ی دنج و قدیمی‌اش می‌گذراند و تنها دوستش الیزابت است که در منزلی در نزدیکی او اقامت دارد. آن دو روزگار خوشی را در کنار هم سپری کرده‌اند تا اینکه  یک روز ماود متوجه می‌شود که دیگر خبری از الیزابت نیست و این مسئله او را به‌شدت نگران و مضطرب می‌کند. او به دخترش، پرستارش، پلیس و هرکسی که می‌شناسد این موضوع را می‌گوید ولی کسی به حرف‌های او توجهی نشان نمی‌دهد. البته این نکته را هم باید بگویم که ماود به بیماری آلزایمر دچار است و حافظه‌ی او تنها حدود چند دقیقه دوام می‌آورد و بعدازآن تمام اتفاقات اخیر را به دست فراموشی می‌سپارد و این خود دلیلی است برای اینکه دیگران حرف‌های او را باور نمی‌کنند. این شروعی بر اتفاقات کتاب الیزابت گم‌شده است می‌باشد.

حتی اگر مثل ویل دورانت فکر کنیم و مهاجرت را پدیده‌ای تمدن ساز بدانیم بازهم نمی‌شود انکار کرد که این پدیده، تجربه‌ای تلخ است؛ تابلویی از تیره‌روزی طبیعی آدمی؛ نمایشگاهی از ناتوانی ذاتی بشر.

زهرا خانلو

تا به حال آلبوم ورق زده‌اید؟ چه چیزی در عکس‌ها توجهتان را جلب می‌کند؟ مکان عکس؟ زمانش؟ آدم‌هایش؟ عکس‌ها قطعاتی جداافتاده از داستان‌های کامل زندگی آدم‌هایی‌ست که در قاب آن جا گرفته‌اند و شاید هرگز نتوانید از این قاب فراتر بروید و از پس و پیش آن مطلع شوید. همچون لوحی باستانی، جدامانده از الواح دیگر که به تنهایی از زیر خاک بیرون آمده است و قبل و بعدی ندارد و فقط پاره‌ای از روایت را با خود  حمل می‌کند. حالا فرض کنید چنین قصه‌ای  بخوانید، بی پس و پیش. داستانی کوتاه.

اِما کاد (Emma Codd)  از سایت nzbooklovers. co. nz

سالی تورن استرالیایی که کارش را با رمان نفرت‌بازی آغاز کرد، قطعاً توانست شروع خوبی داشته باشد. داستان رمانتیک-کمدی جذاب او حقیقتاً خنده‌دار و کاملاً درگیرکننده است و با موج استقبال خوبی از سوی مخاطبان روبرو شده. بعد از خواندن کتاب بود که دلیلش را متوجه شدم! این کتاب اثر جسورانه و خوشمزه‌ای است که هم‌زمان با خنده‌های بلند توانست قلبم را به تپش درآورد.

مارال اسکندری

بر خواننده است که به هنگام ورود به جهانِ داستانی خود را با آن تطبیق دهد. بر نویسنده است کاری کند تا این انطباق به زحمتش بیارزد. (عناصر داستان؛ رابرت اسکولز، فرزانه طاهری، ص ۲۱)

خواننده‌ی رمان جنگل پیش از هر چیز باید بپذیرد که این رمان دو راوی دارد. تقریباً یک فصل در میان راوی عوض می‌شود بی‌آنکه مسیر پیشرفت داستان را ناهموار کند. دانای کل روایتگر یک درام هیجان‌انگیز است و «پاول کوپلند»، دادستان نیوجرسی، با شرح دغدغه‌های حرفه‌ای، عاطفی و خانوادگی خواننده را مجاب می‌کند که شخصیت اصلی رمان جنگل است. پاول یک پدر جوان مجرد است از طرفی مردی موفق در حیطه‌ی کاری‌اش محسوب می‌شود.

هفت سال پیش کتابی خواندنی از #یوکو_اوگاوا به نام #خدمتکار_و_پروفسور را به شما معرفی کردم که خوشبختانه مورد پسند خیلی‌ها قرار گرفت.

امشب می‌خواهم کتابی خواندنی‌تر از اوگاوا را به شما معرفی کنم، کتابی به نام «#پلیس_حافظه» که به تازگی با ترجمه #کیهان_بهمنی توسط نشر آموت منتشر شده است.