به گزارش خبرآنلاین، کتاب «معجون عشق» (مجموعه گفتگوهای یوسف علیخانی با نویسندگان عامه پسند) از سوی نشر آموت منتشر شده و داستان چگونگی انتشار آن از زبان مدیر نشر آموت خواندنی است.
علیخانی آنطور که خودش در یادداشت ابتدای کتاب نوشته برای این کتاب یک مقدمه 35 صفحه ای نوشته بود اما بعد برای اینکه هر نوع پیشداروی یا قضاوتی را به خواننده تحمیل نکند و از اثر گذاری مستقیم روی خواننده پرهیز کند، این مقدمه را حذف کرده و به همین دلیل هر نوع تاویل و تفسیری از طرف مخاطب به ناچار فقط از متن گفتگوها میسر است.
یوسف علیخانی درباره تهیه و انتشار کتاب «معجون عشق» اینگونه توضیح داد:
«این کار بدون برنامه ریزی قبلی صورت گرفت اما تنها خانم مینا فرشی احمدی از آن اطلاع داشت که زحمت پیاده کردن فایل های صوتی بر عهده‌اش بود. کار انتشار این کتاب برنامه ریزی شده نبود. من از آن دسته افرادی نبودم که پدر و مادرشان در دوران کودکی برایشان کتاب می خرند. با پول تو جیبی ام کتاب های ژول ورن را می خریدم. نهایت خواندن عامه پسند برای ما خواندن هزار و یک شب بود. با عامه پسند ها در حاشیه نوشتن همین کتاب آشنا شدم.»
مدیر نشر آموت ادامه داد: «نباید با هم تعارف کنیم بسیاری از ما کتاب نویسندگان عامه نویس را می خوانیم و با آن ارتباط برقرار می کنیم. کار تألیف این کتاب نیز برای من با یک گریه آغاز شد. من دوازده سال بدون خواندن رمان «دالان بهشت» نازی صفوی به این نویسنده بی توجهی کرده بودم. بعد از تأسیس انتشارات آموت یک بار کتاب «دالان بهشت» را دست گرفتم و تا عصر آن را تمام کردم. با خواندن صحنه های مربوط به مرگ خانم‌جون گریه کردم. بلافاصله با تلاش بسیار شماره تلفن خانم «نازی صفوی» را پیدا کردم و با او تماس گرفتم و به خاطر این که بدون خواندن اثرش او را نقد منفی شفاهی کرده بودم عذر خواستم. ایشان بعد از شناختن من، همان شب به دفتر آموت آمدند و صحبت هایمان را ضبط کردم تا شاید زمانی به دردم بخورد که در واقع نقطه آغازین کتاب «معجون عشق» به حساب می آید.»
علیخانی درباره سختی های پیدا کردن نویسنده های عامه پسند اینگونه توضیح داد: «ناشران این نویسنده ها آن ها را مثل یک گنج از دیگران و از چشم ناشران دیگر مخفی می کنند. من هنوز با بسیاری از این ناشران درگیرم و از آنها فحش می شنوم. درست در همان زمان‌ها همشهری جوان با طرح موضوع عامه پسند ها بسیاری از این نویسنده ها را با هم درگیر کرده بود و آنها هم عصبانی و بی اعتماد بودند. از همان اول به همه آنها گفتم که مصاحبه ها را پس از تنطیم برایشان می فرستم و پس از تأیید و امضا اقدام به چاپ آن می کنم. البته این کار برایم ضرر هایی هم داشت. نویسنده ها بسیاری از مسائلی که درباره زندگی شخصی و مشکلاتشان با ناشرهایشان و کم بودن حق التالیف گفته بودند حذف کردند.»
وی که در مسیر انتشار کتاب «معجون عشق» از دوستان دگراندیشش در هراس بود چون گمان می کرد با دیدن این کتاب بر وی خرده بگیرند در توضیح این احسا خود گفت: «گمان می کردم آنها تصور خوبی از این موضوع ندارند و ممکن است از این که بدانند عکس فهیمه رحیمی در خانه من کنار عکس هوشنگ گلشیری است، عصبانی شوند. فهیمه رحیمی یکی از عزیزترین های زندگی من شده است. اصرار داشتم در این کتاب با نویسندگانی همچون زویا پیرزاد، فریبا وفی، بلقیس سلیمانی و سپیده شاملو نیز گفتگو داشته باشم.
زیرا به گمان من همه این ها نویسندگان مردم پسند هستند. کتابی که از شش چاپ بگذرد کتابی است که مردم به دنبال آن هستند. ولی وقتی با آن ها تماس گرفتم از شنیدن لفظ عامه پسند ناراحت شدند. این در حالی است که خود من آرزو دارم زمانی بتوانم رمانی عامه پسند بنویسم. اگرچه شاید قادر به انجام چنین کاری نباشم چرا که ذهنم 15 سال طور دیگری تربیت شده است.»
علیخانی ادامه داد: «اگر زمانی قصه احساسی می نوشتم برچسب عامه پسند به آن می خورد و به خاطر همین از آن اجتناب کردم. فتانه حاج سید جوادی نیز برای من شرط هایی برای مصاحبه گذاشت. من آن شرط ها را عملی کردم ولی خانواده ایشان بشدت با انجام این مصاحبه مخالفت کردند.
شهره وکیلی هم به خاطر مقدمه ای که سیمین دانشور بر روی کتابش نوشته، خود را در سطح عامه پسندها نداست و مصاحبه نکرد. البته تصمیم داشتم این کتاب جلد دو هم داشته باشد ولی اعتراف می کنم از نظر اقتصادی در این پروژه شکست خوردم زیرا نتوانستم آن را بفروشم. من این کتاب را برای مخاطب عام آماده کرده بودم اما متاسفانه مخاطبان آن روشنفکران شدند.»
علیخانی با اشاره به اینکه «معجون عشق» برایش تنها یک موضوع بود، گفت: «عده ای گمان کردند با دید تأیید به سراغ عامه پسند ها رفته ام اما من به عنوان کسی که زمانی (حدود 15 سال قبل) سراغ نویسندگان نسل سوم داستان نویسان معاصر (کسانی مثل ابوتراب خسروی، رضا جولایی و امیرحسن چهلتن و ...) رفته و گفت و گو کردم و کتاب «نسل سوم» را نشر مرکز سال 1380 منتشر کرد و گفتگوهایی هم با نویسندگان ادبیات مهاجرت و گفتگوهایی با نویسندگان افغانی دارم، این بار سراغ نویسندگان عامه پسند رفتم»
