رادیو زمانه: سومین مجموعه داستان یوسف علیخانی با نام«عروس بيد» به تازگی توسط نشر آموت در ۱۹۲ صفحه و با قیمت ۴۰۰۰تومان منتشر شده است. داستان‌های اين کتاب نيز مانند دو مجموعه‌ی داستان اول اين نويسنده در فضايی جادويی و وهم‌آلود اتفاق می‌افتند.
«پناه بر خدا»، «آقای غار»، «هراسانه»، «پنجه»، «رتيل»، «جان‌قربان»، «عروس بيد»، «مرده‌گير»، «بيل سر آقا» و «پيربی بی» ۱۰ داستان مجموعه‌ی «عروس بيد» اند.
یوسف علیخانی در آثار پیشین‌اش موفق شده بود با مهارت یک روستای خالی از جمعیت را که در آن فقط چند روستایی سالخورده روزگار می‌گذراندند بازآفرینی کند. سالخوردگان روستایی داستان‌های یوسف علیخانی همه‌ی اتفاقات طبیعی را به مسائل ماوراءالطبیعی نسبت می‌دادند.
یوسف علیخانی اصولاً در قلمرو ادبیات اقلیمی یک نویسنده صاحب سبک به شمار می‌آید. آثار او از یک سویه‌ی مردم‌شناختی هم بهره‌مند است.
اين داستان‌نويس پيش‌تر برای نوشتن مجموعه داستان «قدم‌بخير مادربزرگ من بود» نامزد کتاب سال و برای نوشتن مجموعه‌ي داستان «اژدهاکشان» برنده‌ی جايزه‌ی جلال آل احمد و نامزد جايزه‌ی هوشنگ گلشيری شده است.
علی چنگیزی، رمان‌نویس و منتقد درباره‌ی «عروس بید» می‌نویسد:
«نويسنده در «عروس بيد» حداکثر سعی‌اش را کرده است تا خواننده با داستان‌ها از طريق لحن [با شخصیت‌های داستان] ارتباط بيشتری برقرار کند.
«يوسف عليخانی» با کاربرد اصطلاحات عاميانه و عاميانه‌نويسی توانسته است آن طراوت و حس و حالی را که اغلب گفت وگوهای عاميانه دارند به خواننده منتقل کند.
شخصیت‌های «عليخانی» انگار از يک جاده عبور می‌کنند بی‌دست انداز، بدون پيچ و خم. چيزي که هست جاده دست‌انداز دارد و پيچ و خم، و گاهی آدم‌ها برای غلبه بر آنچه نمی‌دانند به خرافات پناه می‌برند و گاهی براساس موقعيت می‌انديشند. گو اينکه «عليخانی» با قدرتش در توصيف صحنه و فضاسازی خوب و قصه گويی خوبش هميشه اين تحليلگر نبودن کاراکترهايش را پنهان کرده است هرچند به خودی خود خواندن داستانی که به عمد از فضای کليشه‌ای شده‌ی آپارتمانی و کافه‌ای و شهری و يک کلام «جريان مد روز» دور است اتفاق خوشايندی است.»
