زندگی در جهان پیچیده امروز، برای عاقلان ششدانگ مشقت آفرین و مرارت بار است چه برسد برای ابلهان بالفطره و ساده دلان شیرین عقل! کافی است کمترین نشانه ای از ساده دلی در رفتار شما باشد تا هر بنی بشری برای فریفتن تان طمع کند و دسیسه بچیند. درست مثل «فرد فیچ»، شهروند ساده دلی که در ابرشهر مدرن و هولناکی همچون نیویورک زندگی می کند. او که تا دیروز آدمی معمولی و دست به دهان بود از بخت مساعد، یک شبه صاحب ثروتی بادآورده می شود. حالا مگر می شود ساده دل باشی، ثروتمند باشی، ساکن نیویورک هم باشی و از دام تبهکاران رند و طماع این نوعروس شهرهای جرم خیز جهان در امان بمانی؟!
«خدا به داد آدم ابله برسد» رمانی شیرین است تا همین موقعیت ویژه و تراژیک را روایت کند. دانلد وست لیک به عنوان نویسنده ای خوش قلم و خلاق، زندگی پرماجرای فرد فیچ ساده دل را دستمایه داستان تحسین شده خود قرار می دهد. او که به داستان نویسی معماگونه علاقه دارد و برای چنین سبکی بارها برنده جوایز ادبی شده است، داستان خود را در ژانر جنایی - پلیسی روایت کرده است؛ ژانری که در نیمه نخست قرن بیستم یکی از محبوب ترین قالب های داستان نویسی در اروپا بود و هنوز هم در امریکای شمالی از پرطرفدارترین گونه های روایی است.
دانلد وست لیک رگ خواب خواننده خود را خوب می داند. نه دنبال انتقال «پیام» های فلسفی و اجتماعی و اخلاقی است و نه قالب داستان را با بیانیه های مصلحانه عوضی گرفته است. داستانی سرراست فراهم آورده تا در عین سرگرم کنندگی، جوهره تلخ زندگی انسان در جهانی پیچیده را گزارش کند. در این گزارشگری روایی، حواسش بوده که از همان قالبی بهره بگیرد که ذهن امریکایی عاشق آن است یعنی سبک جنایی- پلیسی. به اعتبار همین خلاقیت و مهارت بوده است که انجمن نویسندگان آثار پلیسی امریکا به سال ۱۹۹۳ لقب «استاد بزرگ» را به او اعطا کرد.
دکتر کیهان بهمنی که آثار پرشماری را در حوزه ادبیات داستانی ترجمه کرده در برگردان فارسی این اثر، نثری ساده اما مستحکم را به خدمت گرفته تا هم شیرینی کار را کم نکرده باشد و هم هیجان معماگونگی اصل اثر را به خوبی در ترجمه نمایانده باشد. نشر آموت هم به عنوان بانی و ناشر اثر، سلیقه ای ستودنی در کتاب آرایی به کار بسته تا «خدا به داد آدم ابله برسد» در چشم مخاطب سخت پسند مقبول بیفتد. حاصل اینها تدارک کتابی خوب و خواندنی است که مخاطب عام را راضی نگه می دارد و به کاردانی پدیدآورندگان آثار فرهنگی گواهی می دهد.
http://www.magiran.com/article/4191530
